خط می کشم رو دیوار همیشه روزی یک بار
تو هم شبیهِ من باش! حسابتُ نگه دار!
ببین که چن تا قرنه تن به اسیری دادی!
دنیات شده شبیهِ سلولِ انفرادی
زنجیرِ شغلُ وامی زنجیرِ قسطِ خونه
مدیرِ هر اداره رییسِ یه زندونه
تا چش رو هم می ذاری می بینی عمر تموم شد!
بین چهارتا دیوار وجودِ تو حروم شد!
چوب خطِ این اسیری دیواراتُ پوشونده
همین روزا می بینی که فرصتی نمونده
قانونِ دنیا حکمی به جز ابد نداره
نذار که حبست کنن پُشتِ میزِ اداره
بذار همه بدونن که خسته ییُ شاکی
لعنت به دفترچه ی قسطُ حسابِ بانکی!
بیرون بیا! خودت باش! تو آدمی نه برده!
همیشه باخته هرکس شکایتی نکرده!
عاشقِ زندگی باش! زندگی شغلُ پول نیست
تو امتحانِ بودن برده بودن قبول نیست